Sava Stepanov
Sava Stepanov, likovni kriticar iz Novog Sada, Srbija
Galerija Udruzenja Likovnih Umetnika Srbije (ULUS) od 11-og do 24-og februara 1998
Beograd, Jugoslavija
Objavljeno 1998
Slikar Vlastimir Madic pripada onim brojnim zaljubljenicima pejzaza, posebno predela Deliblatskog peska koji su svoje dozivljaje i odusevljenja znali da pikturalno artikulisu te da izdejstvuju sopstveni slikarski stav i izraz. Svoje opredeljenje za temu krajolika Madic je obrazlagao tokom celokupnog svog stvaralackog razvoja te je moguc zakljucak o sinhronizovanom sazrevanju pejzaza-slike sa zrenjem stvaralacke licnosti slikara. Uostalom, u slucaju Vlastimira Madica, samo se ponavlja sudbina brojnih aktera slike u Vojvodini, u predelima vojvodjanskih pejzaza i u predelima pikturalnog organizma. U prvobitnim svojim slikama Vlastimir Madic je nastojao da naslikan motiv usaglasi sa izgledom stvarnog predela. Medjutim, postupnim razlaganjem plasticne celine pikturalne jedinice na likovne elemente (boja, linija, kompozicijski ritam) koji su sve vise dobijali na autohtonosti, Madic je znacajnije zalazio u podrucje same slike kao medijske zasebnosti, kao izrazajne autenticnosti.
 |
Pejzazom oslikani decacki snovi: "Stara planina" |
Interpretacijska doslednost se pocela gubiti u panoramskim motivima, u plan-prizorima sto su se poput razudjenog tlo-crtnog spleta linija rasprostirala pred posmatracem. U tim slikama linija poseduje primarnu snagu i ulogu. Njome se ispisivao motiv ali i objavljivao ekspresivitet; ona je diktirala intenzitet ukupnog ritma slike. Konacno, usaglasena sa derutnim koloritom ona je, onako dinamicna i robusna, bila pravi seizmograf umetnikovih uzbudjenja i potresa ali i suposmatracu i njegovom dozivljaju. Specifican je i koloristicni zvuk iznivelisan na sredokraci izmedju "izvornih" i "cistih" vrednosti boje i njenih prigusnijih varijacija. Takva slika je imala svoj autenticni izgled ali je, istovremeno, svedocila o jednom pomalo obuzdavanom slikarskom temperamentu. Jednostavno, Vlastimir Madic je insistirao na jedinstvu svih ucestvujucih elemenata u slici, tragao je za koherentnim pikturalnim delom a tom svom cilju je ponesto morao i zrtvovati. Medjutim, u slikama koje u ovom trenutku nastaju u ateljeu ovog slikara a izlozenim u ovoj postavci, u tom se smislu desavaju zanacajne promene. Jos odlucnije Madic raskida mimeticku vezu sa motivom i zakoracuje u oblast apstrakcije. Ne radi se ovde o spektakularnoj i neocekivanoj promeni vec o skladnoj transpoziciji proistekloj iz kontinuirane akcije, iz logicnih promena u shvatanju pikturalnog organizma. Najznacajnije promene nastaju u domenu kolorita. Kompozicija se oslobadja armaturne cvrstine linije - ona je pretocena u boju jer je slikar pusta da curi po platnu (dripling) u tankim tragovima. To curenje je strogo kontrolisano pa se cak namece utisak geometrijske strukturalnosti. Ipak, Madic cini potrebni pomak u tako izdejstvovanu strukturu unosi brojne akcente, koloristicni bogate povrsine sto poseduju ekspresivnu vrednost pikturalnog podatka u kojem se mogu sagledavati elementi jednog novog shvatanja slike ali i jedna osobena likovna poetika nabijena senzibilitetom tako bliskog savremenom posmatracu i njegovim estetskim potrebama.
Dusan Djokic
Dusan Djokic, likovni kriticar iz Beograda, Srbija
Umetnicka Galerija Stara Kapetanija od 6-og do 18-og februara 1990
Beograd, Jugoslavija
Objavljeno 1990
U nizovima slika koje su bile predmet pomnog bavljenja Vlastimira Madica tokom protekle dekade, ispoljile su se neke osobenosti koje su jasno ukazivale na to da je rec o svojevrsnom zrenju i zaokruzivanju ranijih iskustava, nalazenju onog prostora delanja gde u prvi plan izbija odredjena tipoloska struktura i simbolika, zasebna "zanrovska linija" vodjena umerenom ekspresijom i koncentracijom na prividno uze motivske koordinate pejzaz ili pak teren vidjen sa distance sa dignutim horizontom nametnut je vise kao "polje delanja" nego bukvalna vizura, pa je u tom smislu postao blizi poimanju slike kao autonomnog, skoro abstraktnog kadra, koji je takodje izdvojen i u biranoj hromatici svetlih i tamnih okera, umbre, golubije plavih, sa slobodnom nervaturom tamnih poteza koje formiraju konglomeratnu strukturu, nalik na formacije osusenih korenova ili pak terena ugrozenog susom.
 |
"Egzoticni predeo", ulje na platnu, 1987 |